Quan le carose i ’ndaràn sensa cavai
La cità la gh’à la facia... la campagna l’anima, che, ‘dreman che pasa’l temp, la ven semper püsè smorta, finta e gnuranta; strade che taja i nosti campi, strepa i nosti buschi, stopa i nosti fosi; rutunde a dismišüra, per …