di Modesto Tonani
Utuber, stagion basa la se avansa, el ciel celest el lasa ‘l post al fund sbiadid d’una pignata früsta; el sul, se’l gh’è, l’è smort ‘me ‘na pata lavada, ‘pena druada per met in fasera ‘na furmagia; i buschi, urmai …
Sta vòlta vöri cüntàu del me giardìn, perché gh’i da savè che gh’é un mistüròs de piànte e fiùri d’ ògni generasiòn. L’è un po’ giardìn e un po’ frutéto; nel pràto gh’è èrbe de mìla qualità, da quèla fìna, …
Sistemàda pàr bén là in vòlt, pàr che là guàrda tüta la Bàsa, un témp alagàda dal làgh Gerundo. Sistemàda in dàl milaequàtarcent, parirés che la Ciésa d’ Santa Maria la sìa pùsè végia amò e i nòsti végi nà …
È passad anca San German! E pudevi no fa finta ad gnent dopu che don Antonio Poggi al m’ha invitad ala so messa di sessant’ani d’urdination. Cara don Antonio, grassie grassie. Gh’èvi tri ani in dal cinquantasett quand tè di …
L’altor dopdisnà seri al bar dl’uratori ad Fumbi adrè a giügà ai cart, o mei, tame me solit, a perd a giügà a scua d’ass. Gh’era un fiuletin che al süteva andà atac al bancon, al guardeva se un quaidün …
L’imbecàda la m’è gniüda da ‘na publicasiòn ad gastrunumìa ca’l m’èva dai, temp indré l’amis Santìn Bartulét cal sugüta a parlànu anca da mort. Insì par dìla incô ca l’è žabéle un an ca’l na lasàd urfanéi. A tramescà in …
Tà pödi andà a mundà l’rìŝ Senti le rane che cantanoche gusto che piacere,lasciare la risaiatornare al mio paeseMamma e papà non piangerese sono consumata,è stata la risaiache mi ha rovinata.....L’è quésta, vùna dì cansòn pùsè bèi che nà fa …
Ier som andai a truà Silvano Bescapè a Livraga. Lè un me amis e al m’eva telefunad che l’eva truad una cartulina vecia ad Fumbi. Mi fo sü i cartulin vecc e par vüna ad Fumbi som bon d’andà anca …
Vot ad magg dal 1796, una dumenica, sa me sbagli no l’era l’Asensa; a Fumbi al prevost, don Giusepp Ponti l’è prunti par la mesa cantada: lü l’è urguglius di so cantur e al se speta che anca cla dumenica …
Chi sa se amò al dì d’incô gh’è ‘l nònu e magàri un qual pà che, a pé o ‘n sül selìn d’la bìci, al porta, neudìn o i fiôi picinìn, a la stasiòn feruviària a fagh véd a pasà …
Dònca, son pròpi ‘ndài a véd e sént la Traviata a la Scala de Milàn. Che spetàcul, che meravìglia, che güduria! Me son ‘rsüstàda de müŝica, de belèsa, d’elegànsa, de splendùr. Adès ve cünti tüta la giurnàda: l’èra el cinq …
Ogni tant am piàŝ guardàm indré. Rivéd al témp andài, cupià quél ad bon e tentà da rimedià a ‘n qual mal fài. Miga ‘péna fai dai nosti véc’ ma anca da quéi dopu, fin a nüm. A mì. E …