N’i mè ani de scòla, giüri, mai, ma diši mai, la curiéra l’è mancàda ‘na volta: piuèva, fiuchèva o tirèva vent, me se diš, e tla là, ch’l’a met el mus föra d’l’àngul e la rüva. L’èra miga ‘na blésa n’è, perché vurèva dì ‘ndà a scòla e fas interugà anca quand se sèra stüdiàd miga tant. Dove sono finite le certezze di una volta? E come si potrebbe migliorare la situazione?