«“L’ìšula che gh’è” in meš al Ludšàn: e par furtuna che la gh’è!»

La lettera in dialetto di Pierluigi Cappelletti

Duminca pasada al mercà in piasa a Sant’Angiul sa püdeva truà “El taquèn de Sant’ Angel”. E tüt d’un bot m’è gnüd davanti ai ögi tüti i soci santangiulìn che ho cunusüd.

Al prim l’è stai al prufesur Rusconi e… ’ndem indrè d’un bel cinquant’ ani e pasa! L’era al mè prufesùr ad ginastica a le Medie a Sena. Al gh’èva una “Cincent” e a la fin dl’an l’ha cargad Vincenso, Angelo dla Cà di Titìn e mi, i tri studenti püsè chieti dla cumbrìcula, e n’ha purtad in gita sul pišentìn fin a Grasàn Viscunti. Sul sedil gh’era al mangiadischi e un disco sùl, e par tüt al viag, che ‘l pariva lungh mè la fam, em scultàd sempar la stesa cansòn: “Ho in mente te”. Seram tri pulastrìn che par la prima volta i metevu al naš föra dal gabioel.

Un sociu püsè che simpatich che al ma fèva rid cun la parlada santangiulìna l’è stai Giancarlo Cella, mè cumpagn da scola in prima magistral al “Maffeo Vegio”. Al rivèva cun “Tuttosport” suta al bras parché al scrivèva ogni tant dal balòn. Al gh’èva la lengua sciolta e l’er bon da sta al mund.

In dla scola ad Graffignana ho cunusüd la maestra Gabriella Bracchi. Che bei tempi! Gabriella l’ho vista amò dopo quasi trent’ani a Sant’Angiul un 15 ad Lüi. Cume sem guardadi, sem salutadi al volo: l’èra amò tale quale! Suridenta, ciciarenta, propi istes! L’èra stai al Sindich ad Sant’Angiul Domenico Crespi a invitàm a la festa dla Santa püsè granda che gh’em, quand tra una roba e l’oltra, m’è tucàd diventà Sindich ad Vori.

Ma mi la storia dla Madre Cabrini la cunusèvi bèle, grasie a don Gianfranco Pizzamiglio che l’eva invitad Achille Mascheroni a l’uratori propi par quel.

Al Sindich Crespi al ma sumièva no. Lü grand e gross e mi magar; lü vegg dal mastè, un’istitüsiòn dal so paiš e anca a Lod, bon da parlà anca pr’una giurnada intrega sensa stüfà la gent; mi giun mè l’acqua, l’ultim rivad dla Bassa, pusè brau cun la pèna in man.

Chi ani là in Pruincia ho fai amicìsia cun Cristiano Devecchi. L’ era Asesùr al bilancio in dal 2009 quand son andai a Lod par fala föra cun la storia dla caserma di Carabigneri ad Vori. Al m’ha dì: “se te me dè 250 mila euro, mi te do la caserma e te fo anche la rotatoria che tuti i spetu da ani a l’entrada de Vori.”

Mi la cunusevi no, ma da la parlada… ho sberlàd i ögi e m’è saltàd föra da digh: “Ta ma fregarè miga neh? T’la sé sa disem di Santangiulìn? Ièn tuti ladri e asasìn!” Lu al s’è mis adrè a rid, sem dai la man e em fai l’afari al volo!

Un mè sòciu dla muntan baik l’è cal furbìn d’ “el caciavide” Giancarlo Sommariva. Lasi par ültim al por Angelo Cambielli, al suocero ad mè neuda. Che persùna fina e dla parlada saurida! Un om che l’è stai bon da fas strada miga mal in dal comercio insema a la so Carla Cerri, anca le santangiulina d.o.c. Tuti i volt che ‘ndevi in dal “Bašàr” a Casàl, Angelo al ma deva al là e ..via cun una bela ciciarada. Quand l’è mort dopu tant penà m’è dispiašud propi tant.

Ma pödi no finì sensa numinà Lorenzo Rinaldi, al diretur dal “Citadino” che al parla un italiàn perfet che ta dišaresi mai che l’è anca lu un santangiulìn: al sa dašmentega mai “l’ìšula che gh’è” in meš al Ludšàn due l’è nasud. E par furtuna che la gh’è! El vira, si o no?

Pierluigi Cappelletti

Orio Litta

© RIPRODUZIONE RISERVATA