L’ha rusgad i panaroti che vigneva zu dal sufit

di Pierluigi Cappelletti

Quand seri un fioel gh’èvi i panaroti che gireva in cà tuti i sir! E che panaroti... Una sira vun a mla son truad ferm su la maieta tame una spila: l’era gross tame un oeu e negar mè ‘l babau! G’ho dai una gugada e...via! Son scapad in ca e son andai in let! Seri tut sudad , ma... cuiòn la mè rusìn: suta al let gh’èra una fila ad panarutìn che caminèva. Adess i disu che, da chi a un qualche an, duarem mangià i camul, i ragni, i cavalett e i panaroti! Bèla scuperta! Mè ziu Banu ia mangèva bèle in dal cinquantun! Un sabat da sira a l’ustaria l’èva bud un po’ pussè dal solit e l’èva fai tardi; quand l’è andai a cà la so dona l’èra bele in let. Lu al gh’èva fam e, apena dervid la porta, senssa pissà al lumin par nun fass sent dala dona, l’ha vist che sul tripè dal fugulè gh’èra una padela. «Vara, la mè dona la ma vansad una padela ad sigùl. Bon, stasira son a post!» E al sé miss adrè a mangià. Crich, crach...crich, crach...Ièru un po’ duri ma al gh’èva una fam da sunadù e ià mangiadi tuti, e ià cumpagnadi cul pan, cun mez micon ad pan ad melga l’ha lustrad anca la padela. Poe l’è andai in let. La matina dopu al lèva ssu e al ga fa a la so dona: «Nèh, ièru propi bon i sigul d’ier sira.» E le: «Ma mi ho miga fai andà i sigùl, ho mangiad al toch ad pulenta brustulida di ier che gh’èra in dla padela e son andai in let, parchè se ta spetèvi ti...stevi fresca.» Cuiòn, al Banu, che la sira prima l’èra pussè da là che da chi, l’ha rusgad una sfilssa ad panaroti che vigneva zu dal sufit e che i seru rintanadi e mesi negadi in dl’uliòn dla padela!

Eh si, una volta mangevam propi tut: ran, lumagh, gati… Gh’èra certi sati che i gh’èvu di gamb tame un pulìn. E i fad? Ah, la fada l’era propi una bèla bestia, la tirèva un marunìn cèr... Gh’era da chi malnati che i fèvu impressiòn. L’era tuta una buca, quand fèva fregg la fada la sa scaveva una busa e la ‘ndèva suta la tera. Poe la ciameva i passarìn e quand al passarìn al ‘ndeva a rent ...op, la ciapèva in buca e la mandèva zu in d’un culp sul! Eh ma adess ghè pu gnent in campagna. Quand andèvi in dl’ort, tuti i matin catevi ssu una brancada ad castrunìn di patati e i ran i saltèvu foera da par tut! Ran adrè al foss e pissacàn maròn in mez ai foei dal buschèt ad canadà, diaulìn russi in di marizàn e rugaroel che rusghèva i garotul. Al fradel ad mè cugnà una volta la fai andà una fada impanada: la tignèva tut al piatt tame una bisteca. Ah che bel mangià!

© RIPRODUZIONE RISERVATA