Nadal l’è ‘ndai, ma ma ven in man al calendari del Brutto Anatroccolo e vedi una futugrafia di ani nuanta che, a guardala ben, par che sia passad cent’ani! Son in mez a una squadra ad fioei vestidi tame i sampugnari: al mè sociu Antonio Tersso là dadrè al fa l’ugialìn, gh’è Gianfranco cul quartìn, Giavardi cun la trumba arent a quela che adess l’è la so dona cul clarìn in man, al Pier cul so sassofono, Alessandro al neudd dal por Franco al Moru e la fioela d’ Angelo Brugnòn, Alberto al fioel dal por Bulilela e quela che adess l’è la so dona. Guardi ben la foto e gla fo vedd a mè mama. «Vedatt, chi manca vun!» E le la ma fa: «Ch’è ca manca?» «Manca quel cla fai la foto! Vedatt al caretìn? L’èra Luca c’la rusèva, l’era pien ad caramell. Mi g’ho dai in man la mè machina futugrafica e lu l’ha fai la foto.»A penssagh ma ven la pell d’oca. Sa voer di al destìn! Propi al por Luca, cl’era sempar prunti a ven adrè a dan una man, propi lu che incoe al gh’è pu, al gh’èva da mancà anca sula futugrafia! Ma pudevia miga fa scatà la foto da un quaidun d’oltar? Magari da vun furest che passèva da lì? Inssi saressam stai tuti inssema, cume seram inssema cal di là...e tanti oltar volt amò, in gir a sunà cui nosti strumenti dla banda e vestidi da sampugnari.Ghi da savè che da qualche an suta Nadal trèvi in pè da ‘ndà in gir a sunà la Piva. Evam cuminciad cun Vori, al mè pais, in due girevam pri cà e in di ustarii. Ma piasèva sunà a Nadal, ma pariva da fa un cuaicoss ad bel. Seram andai du volt a Scugnai a sunà la Piva adrè al caretìn ad Santa Lussia cun tuti i fiulìn aturn e num a bot a sunà, sempar quela: Piva piva l’oli d’uliva...Fevam cal laurà lì pr’un mutìu precis: par catà ssu i soldi da mandagh a Padre Paolo, missiunari in Bangladesh. A di la vrità, Antonio e mi evam cuminciad cun un banchett e vendevam le stelle di Natale davanti a la cesa. Parchè g’em sempar vud un debull pri missiunari e par Padre Paolo in particular! Poe m’è gnud l’idea di sampugnari. E par mè furtuna, a fa al sunadù seri no in da par mi. Antonio e Luca ieru i soci che ma iutèva al volo, poe tirevam inssema i fioei pussè giun: parchè gh’èra bisogn ad clarìn e trumb. Ah, quei ieru bei tempi! Sicume seri bon da sunà un strument, ma pariva nurmal che sa ghèva da fal anca a Nadal par fa dal ben! Grassie a Pevianìn e a Piero Losi èvam fai anca i tessar dl’assuciassiòn, “Amici di Padre Paolo”: cent tesserìn ad carta plastificada cun al disegno dl’Italia e dal Bangladesh e un uslìn che da ca nosta al vulèva fin là. Ben, ma fem un pass indrè. Cla volta là l’èm fai propi bèla! Sem stai bon da andà fin a Piasenssa al centro commerciale dla Farnesiana in due gh’èra un negossi dla cugnada d’una mè culega. Là i cerchèvu i sampugnari e mi ma son fai ingagià. Ma gh’èra una quesstiòn: sa ga vurèva anca Babbo Natale. Alura, dit e fat, ho cunvint Luca a vestiss da Babbo Natale. Ho miss ssu al tabàr da mè nonu, g’ho fai fa da mè mama tri o quatar tabari noevi bei negri, ho toei quatar capei vegi e ...viaa! Em passad un sabad e una duminca disnà a girà in dal centro, avanti e indrè a sunent senssa dasmet. Luca al russèva una caretìna piena ad caramell e quand ruèva un qual fiulìn sa fermevam e lu al ga deva i bumbon. Avanti e indrè, sempar chi du o tri cansson: Piva piva, l’albero di Natale e la pastorale; e poe: la Pastorale, Piva piva...e l’albero di Natale. Al sabat da sira, dopu cinq ur ad sunad, ben o mal l’è andai; ma la duminca i pussè giun ian cuminciad a veg-nu assè: e i gh’èvu no tuti i torti! Parchè la musica l’era propi sempar quela e i ur i passèvu mai. Alura g’ho prumiss la pizza a tuti e...a la fin em miss via un bel cincentmila lir, che poe ghem mandad a Padre Paolo pri so fiulìn dla scola. Parchè a sunà l’è una bèla roba, ma se poe ta suni anca pr’un quaidun che g’ha bisogn, alura l’è pussè bel amò!
© RIPRODUZIONE RISERVATA