L’è semper bèl encuntrà un’amiš, se pö ièn ani che tel vedi no l’è amò püsè bèl. Propi stamatina en piasa del dom me son sentüd ciamà: Sandro! Sandro! Robic. Me s’è šlargad el cör, perchè, mi, sòn stai batešad Alessandro en céša al mè paiš, ma föra da céša qualche an dopu i m’han batešad Robic, cùme el famùš curidur ciclista franceš ch’el curiva ai tempi de Bartali e Coppi. E alùra chi l’è che püdèva ciamàm Robic se non vün del mè paiš. Si, perchè anca al mè, cùme en tüti i paiši de campagna, nisün g’ha un num ma tüti una scumàgna. Difati l’èra Gaetano, batešàd en ceša, Padéla föra da césa. Sém brasàdi sü.«Che bèla surpreša Gaetano, cume mai chi a Lod?»«G’ho fai visita à un mè cüšin a l’uspedal, l’èra un po’ föra de scardeša, pro adés el s’è repiàd el stà mèi. Sandron l’ültima volta che sèrem truàdi chi a Lod te s’èri amò en divisa.»«Ne pasàd de àni Gaetan, ièn püsè de deš che son en pension.»«El temp el vula Sandron, ma ti te l’è fermad, te pari amò un giuinot, ghè da di che te s’è mai stramaladid de laurà.»«Brüt malnàt, t’è lauràd tant ti en banca, al fresch d’estad, e al cold d’invern, guarda che tra un vigil e un bancari l’è düra tirà föra quel che l’ha šgubàd püsè. Sém sinceri, mi e ti, se truém quel che l’ha inventàd el laurà ghe dem una batüda de quele sonore. Pütost s’èt gnamò stüf de Milàn?»«Uramai la mè vita l’è li, vegnarò al paiš quand i me purtaràn cun i pé denàns. G’he amò un post per mi en tumba de famiglia. Ti pütost te pari püsè giun sül seri, abrunšad, sütil, te fè la ‘prova costume’ per andà al mar? Mangia fatòn.»«Gaetan, mangi püsè de prima, ma pürtrop sèm en dü a digerì.»«Sandron, el lupo el pèrd el pèl ma miga el vissi, te s’è semper cuntent e alegher, e adés te s’è anca encinta?»«No, gnent gravidansa, le analisi l’han scungiüràda, ma i m’han truàd un cagnàs propi li despart dal butòn dla pansa ch’el vör rušegàm, ièn sèt meši ch’el m’ha dichiarad guèra, mi pro cerchi da metegh la müšaröla, moli no, stò atenti, fò tüt quèl che diš i dutùri, me cüri, mangi, bövi, dormi, stò alegher, vò a pescà, vò al Fanfula, tüti i dì sòn en piasa cun la gent, che sòn sicür la me vör bén, e pö g’ho un briš de fede nel Signùr, crédem Gaetano, lü el me üta. La malatia la pöd ligàt le man, le gambe, la pöd metet en let, ma l’è la ment che la fa de un malàd un san. Alùra ghè la meti tüta per nempì le giurnàde de vita, e sòn sicür da es a pari de vün san, ch’el g’ha da nempì la vita de giurnàde. Gaetano, apéna quèl che cumanda desura dai teci el sà quante giurnàde g’ho amò da nempì de vita, e quante giurnàde el g’ha vün san per nempì la sò vita.»«Sandro cume te fè a nempì le tò giurnàde?» «Credem se ghe vör poch per nempì la giurnàda de vita, l’è facil, per ešempi, una paca sü la spala da una persuna che te cunusi, una curuna del rušari regalada da un pret, el buchin da rid de una dona anca de nuantani che te salüda per strada, la gentilèsa dle infermere del repart dun se fa le chemio, la premüra dei tò famigliari, truà un amiš cume ti. Te se ricordi quand recitèvem a l’uratori, el nost regista l’èra Peppino, batešàd en céša, Drughier föra da céša, lü el dišèva che le part ièn tüte impurtanti. Mi sòn dacordi cun lü, e pensi che la tera che pestém cun i pé l’è cume un palco, e tüti nüm gh’em la nosta part da recità, lunga, cürta, el sò no, sò apena che tuca recitàla ben, e, en tüte le cundisiòn. Ecula perchè mi cerchi da tirà föra el bòn da tüt quel che me capita. E quand vò a durmì la sira, parli cun lü: “Signùr grasie per la giurnada che te mè regalàd, e dumàn fam dervì amò le lüméle.” Pö senti la man de la mè dona che la strenš la mia, e la giurnàda l’è piena šepa. E dormi cuntent.»
© RIPRODUZIONE RISERVATA
